Week 4

Dumelang! Hallo! Hello!

Jaja, de eerste woordjes Tswana zijn inmiddels bekend voor mij. Tot nu toe kan ik zeggen: dumelang mama of dumelang ntate, dula vasi. De spelling zal wel niet kloppen, maar het betekent: hallo mevrouw/meneer, neem plaats (ga zitten). Mijn Tswana is dus nog niet zo vloeiend als mijn Afrikaans, maar hé: alle begin is klein hè ;)

Goed dan mijn 4de week alweer in Potch:

Maandag hebben we gemeenschapspsychologie gehad. Dan bedoel ik niet de biologische gemeenschap, maar gemeenschap die in het Engels vertaald wordt met community. Eigenlijk werd precies verteld waar ik door schade en schande al achter was gekomen in Montagu. Hoe kom je een onbekende gemeenschap binnen, wat doe je wel en wat doe je vooral niet. Het klonk allemaal erg bekend ;) Dit college was erg zinvol geweest voordat ik de eerste keer naar Zuid Afrika ging haha.

Dinsdag hadden we weer kinderpsychologie. We hebben toen een IQ test die veel in ZA gebruikt wordt geoefend op elkaar. Dit is ook een test die ik voor mijn eigen opleiding moet kunnen uitvoeren. Een IQ test bestaat uit verbale en niet verbale opdrachten. Zo kan je bijvoorbeeld denken aan opdrachten als: herhaal een kort verhaal zo precies mogelijk, maak met gekleurde blokken patronen na vanaf een plaatje, rekensommen, vragen beantwoorden (wat moet je doen als je een portemonne vindt?) etc. De test is voor 7-17 jaar. Ik weet dus helaas niet wat mijn IQ is :p

Woensdag ben ik weer naar Klerksdorp hospital geweest. Hier hebben we een aantal gesprekken mogen bijwonen met cliënten. Vanwege de vertrouwelijkheid kan ik hier inhoudelijk niet op ingaan, maar over het algemeen kan je denken aan kinderen met depressie, adhd, autisme en leerproblemen. 'S middags hebben we ook nog een presentatie over Masterson. Het ging over de verschillen tussen bordeline, narcisme, schizoïde persoonlijkheden. Super interessant, omdat ook de praktische behandeling en benadering door de psycholoog verteld werd.

Donderdag mocht ik eindelijk beginnen aan mijn eerste casus! Ik mag meedenken over hoe we dit jongetje kunnen helpen. Wederom is alles vertrouwelijk.....dus hier moet ik het bij laten. Wel kan ik zeggen dat mijn begeleidster prof. Esmé een fantastische psychologe is!! Zij gaat zo natuurlijk en zo leuk om met kinderen, dat ik heel dankbaar ben van haar te mogen leren!!

Vrijdag ben ik weer in Klerksdorp hospital geweest. Op de cliënten na, is er niet echt iets om over te vertellen.

Zaterdag was een fantastische dag!!!! Ik ben namelijk naar de Elephant Sanctuary in Brits geweest. Het is ongeveer 2 uur rijden vanaf hier (dichtbij dus). Toen ik Brits in kwam rijden, zag ik ineens Mariechen lopen met haar vriend. Zij is 1 vd 2 studentes die ook in Nederland is geweest. Kleine wereld hè ;) Na afloop van mijn bezoek aan de Elephant Sanctuary heb iknjkg wat gedronken en gegeten met ze in erg leuke, erg boeren Afrikaanse eetplek :)

Dan mijn avontuur met de olifanten:
Allereerst mochten we de oudste olifant (45 jaar oud mannetje) voeren. Hij stond achter een groot hek tot net onder zijn kop. We mochten met een hand voer bij een lijn gaan staan. Toen stak hij zijn slurf uit en mochten we het voer aan hem geven. Alleen dat was al erg indrukwekkend, maar het wordt nog beter!! Vervolgens mochten we namelijk onder begeleiding van een handler (ik weet het Nederlandse woord niet), 1 vd 2 jongere olifanten (15 en 16 jaar oud) aanraken en bekijken. En dat alles zonder hek dit keer!! Echt indrukwekkend!! De olifanten waren, ondanks dat ze pas pubers waren, toch al een ruime 3 meter hoog. De olifanten konden onder andere hun voeten optillen, hun slurf omhoog doen en hun mond openen. Allemaal aangeleerd om de olifanten eventueel te kunnen behandelen. Alle olifanten die zij daar hebben zijn namelijk gered uit erbarmelijke omstandigheden en worden in de Sanctuary gerehabiliteerd om later weer terug te kunnen naar een nationaal park. Fantastisch werk dus!! En zeker niet zielig. De olifanten hoeven als ze geen zin hebben, ook niks te doen. Helaas voor de mensen dan, maar fijn voor de olifanten.
Dan de kers op de taart: het hand in slurf wandelen met de olifanten en op de olifant mogen rijden. Echt een herinnering voor het leven!! Om zo dichtbij zo'n grote vriendelijke reus te mogen zijn is onbeschrijfelijk.

Dan nog 2 algemene dingen:
Van 26 maart tot 1 april ga ik naar Kaapstad en terug naar Montagu. Hier kijk ik eigenlijk nog het meest naar uit van mijn hele verblijf in ZA!!!

En ik weet niet of jullie gehoord hebben van de protesten op de Mafikeng campus van onze universiteit? Maar in elk geval, daar zijna een aantal gebouwen in brand gestoken door mensen die Afrikaans als onderwijstaal willen schrappen en ook het aantal blanke mensen in het bestuur te groot vinden. Die campus is vlakbij Botswana (ver weg van ons). Er gaan geruchten dat die protesteerders of de studenten die nu geen les meer kunnen krijgen op die campus naar Potch willen komen. Vooralsnog alleen geruchten. Wat goed is om te weten is dat onze campus hermetisch afgesloten kan worden omdat het helemaal omheind is. Daarnaast is er een grote legerbasis naast de campus. Ik voel me dus wel veilig hier ;) Mocht je iets horen of lezen over deze protesten, laat het me dan even weten voordat je in de stress schiet. Dan kan ik je zeggen of er echt iets aan de hand is. Grote kans van niet namelijk ;)

Zo, genoeg voor vandaag.
Tot de volgende villa!